Van harte welkom bij…. Floriske Gerritsma in de Godeharduskerk in Marrum
20-06-2023
Op de dag waarop ze in Marrum kwam wonen zag Floriske Gerritsma (73) de deur van de kerk open staan. Met de gedachte ‘als ik me nu eens aan de koster ga voorstellen, dan ken ik meteen iemand die veel mensen kent in het dorp’ stapte ze over de drempel. Het klikte goed met koster Geert Dijkstra, die haar korte tijd later vroeg als gastvrouw voor Tsjerkepaad. ,,Dat is nu vijf jaar geleden en ik vind het nog altijd prachtig werk.”
In de zondagse diensten komt ze niet - ,,ik zeg altijd: ik ben de kerk uitgepreekt in mijn jeugd, we moesten van alles en mochten weinig” – maar Floriske Gerritsma voelt zich inmiddels zeer vertrouwd in en rond de Godeharduskerk. Haar huis met ‘Keunstglopke’ staat om de hoek en als ze naar de supermarkt gaat, loopt ze altijd via het kerkhof. Is het niet om een praatje met Dijkstra te maken, dan wel om aan de hand van de stenen weer iets op te steken over de families van het dorp en omgeving. ,,Veel families wonen hier al generaties lang, daardoor zijn ook best veel dorpsgenoten op één of andere manier wel familie van elkaar.”
Zelf belandde ze puur toevallig in het dorp vlakbij de Waddenzeedijk. Ze werd geboren in Amsterdam, woonde met haar Friese ouders tijdens haar tienerjaren in Drachten en Drachtstercompagnie en kwam later met haar eigen gezin terecht in meerdere woonplaatsen in het land.
De laatste jaren tot haar pensionering woonde ze – inmiddels gescheiden – in Den Haag, maar daar verkocht ze haar woning om terug te kunnen keren naar it heitelân. ,,Vanuit een blokhutje in Harkema zat ik iedere dag de huizensite Funda te scannen en zo kwam ook Marrum op mijn pad. Ik werd gegrepen door de weidsheid van het landschap, de luchten, het wad op loopafstand… Familieleden uit De Wâlden vinden het maar saai en kaal, maar ik vind het hier prachtig.”
Tsjerkepaad
Haar ‘inburgering’ in het dorp ging eigenlijk vanzelf, zegt ze. Het scheelt dat ze niet verlegen is en gemakkelijk een praatje aanknoopt. Ook
haar werk als fotograaf en kunstschilder werkte als ijsbreker. Ze begon al snel foto’s van haar nieuwe woonomgeving te delen op de facebooksite van het dorp. ,,Dat was een reden voor mensen om me aan te spreken. Al snel begonnen ze me ook te vragen om dorpsevenementen te fotograferen.”
Ook dankzij haar gastvrouwschap bij Tsjerkepaad leerde ze veel mensen kennen en ontdekte ze meer over de geschiedenis van dorp en streek. ,,Er komen natuurlijk toeristen en mensen van elders uit Fryslân, maar ook wel Marrumers of oud-Marrumers die nog oude volksverhalen kennen en vertellen over hoe het leven hier vroeger was.”
Het verschilt erg per zaterdagmiddag hoeveel mensen komen aanwaaien. Zelf was ze afgelopen seizoen iedere week present, soms alleen, vaak ondersteund door één van de vier andere vrijwilligers. ,,Het is voor mij beslist geen straf om er te zitten, ook niet als er bijna niemand komt. Maar het is natuurlijk gezelliger als er wél bezoekers zijn. Er komt eigenlijk altijd wel een leuk gesprek op gang. We bieden de mensen ook altijd koffie of thee aan, dan gaan ze er echt even voor zitten. En er komen ook vaak organisten langs die vragen of ze even op het orgel mogen spelen.”
Godeharduskerk in Marrum
De Godeharduskerk op de terp van Marrum kreeg die naam in 2000, toen hij na een herinrichting in gebruik werd genomen als gezamenlijk gebouw van de hervormden en gereformeerden, voortaan de Protestantse Gemeente Marrum/Westernijtsjerk. De naam komt van de heilige Godehardus van Hildesheim (960-1038), aan wie het gebouw voor de Reformatie was gewijd. Het schip van de kerk is gebouwd aan het begin van de dertiende eeuw, waarbij het gebruikte tufsteen waarschijnlijk afkomstig was uit een eerder kerkje. De toren is jonger, hij werd in 1858 gebouwd nadat de oude zadeldaktoren te bouwvallig was geworden. Bijzondere elementen in het interieur zijn de eikenhouten kansel met achterschot en klankbord uit 1658, de herenbank met barok snijwerk uit 1723 en het Hillebrandorgel uit 1831.
Terug naar overzicht
